Hoca Çocuk/Kitabın netteki hali

YanlışMerhametin Bedeli  Merhamet mi, Zaaf mı? Çocuk eğitimi özen ve denge isteyen bir süreçtir. Ebeveyn olarak sevgimizi göstermek isterken bazen farkında olmadan onların gelişimine zarar verebiliriz. Bu yazıda, geçmişten ibretlik bir örnekle “yanlış merhametin” ne gibi sonuçlar doğurabileceğine değineceğiz. Türk edebiyatının duayen isimlerinden Kemalettin Tuğcu’nun kendi hayat hikâyesi bu konuda bizlere önemli dersler sunuyor. Bir Hayat Hikâyesinden Alınacak Dersler Kemalettin Tuğcu, yüzlerce eseriyle tanınsa da, kendi yaşamı belki de yazdıklarından daha çarpıcıdır. Hayatının merkezinde acı vardır ve o acıyı kalemiyle hafifletmeye çalışmıştır. Kendi ifadeleriyle: “Yazdıklarım, beni üzen gerçekleri hafifletmenin yoluydu. Kimseyi üzmek istemedim.” Kendi yaşadığı derin bir olaydan bahseder:  “Doğduğumda ayaklarım içe dönüktü. Ailem, tedavi için bir çıkıkçıya götürdü. Şahnazal isimli bu kişi ayaklarımı düzeltti ama ağrılı bir süreç olacağını, sargıların iki ay açılmaması gerekti...

  Bir zaman gelecek, insanlar da kuşlar gibi küçük kırıntılarla düşünecek.” 1800’lerin ortasında söylenen bu söze baktığımızda görüyoruz ki insan düşüncesinin derinliğine olan etkisi, o yıllarda da tartışılmıştı. Oxford sözlüğü, 37 binden fazla kişinin katılımı sonucu, yılın kelimesi olarak “beyin çürümesi” (brain rot) terimini seçti. Bu kavram, sosyal medya ve dijital içeriklerin aşırı tüketimini ve eğlence amaçlı kullanımını anlatıyor. Ancak bugün, dijital çağda hızla yayılan bir kavram olarak “brain rot” (beyin çürümesi), zihinsel kapasitemizin giderek daha az kullanıldığı bir durumu anlatıyor. Bu kavram, hızla tüketilen bilgi ve dikkat dağınıklığının, zihinsel sağlığımıza olan etkisini özetliyor. Dijital çağın etkisiyle bilgiye hızlı ulaşma kolaylığı, derin düşünme yeteneğimizi ve analitik becerilerimizi zayıflatıyor. Dijital dünyanın tesiri Dijital çağda bilgiye ulaşmak, artık bir tuşa basmak kadar kolay. Ancak, bu kolaylık, beraberinde dikkat dağınıklığı, yüzeysel bilgi tüket...

  Çocuklara Zaman Yönetimini Öğretmenin Püf Noktaları Çocuklar bebeklikten itibaren zamanlarının büyük kısmını aileleriyle geçirir. Zaman kavramını ve bu zamanı nasıl değerlendireceklerini de en çok ailelerinden ve eğitim süreçlerinden öğrenirler. Araştırmalar, çocuğun karakterinin %90’ının 7 yaşına kadar şekillendiğini gösteriyor. Bu nedenle özellikle 7 yaşına kadar alacakları zaman yönetimi eğitimi, ileride anın kıymetini bilen ve zamanı verimli kullanan bireyler olmalarına yardımcı olacaktır. Zaman Algısının Temelleri: 3-4 Yaş ve Sonrası Çocuklarda zaman kavramı genelde 3-4 yaş civarında gelişmeye başlar. Ancak bu eğitimi başlatmak için belli bir yaş sınırı yoktur. Doğumdan itibaren düzenli bir rutinin oluşturulması ve günlük konuşmalarda zamanla ilgili ifadelerin kullanılması, çocukların zaman algısının temellerini atar. Örneğin; “Sabah kalktık, kahvaltı yaptık, biraz sonra oyun oynayacağız” gibi cümlelerle zaman mefhumunu anlamalarına destek olunabilir. Zaman Algısına Hazır...

 İnsan doğası gereği, izlenmekten ve gözetlenmekten hoşlanmaz. Yaptığı bazı eylemlerin gizli kalmasını, başka bir ifadeyle hayatında özel bir alanın bulunmasını arzular. Bu durum insanın yaratılışından kaynaklanan bir ihtiyaçtır. Ancak konu sanal dünyaya geldiğinde bu durum değişebilir. İnsanlar, burada gözetlenmeyi arzulayan bir tutum sergileyebilir. Günlük hayatta mahremiyetin zarar göreceğini düşündüğü için izlenmeye karşı çıkan bir birey, sanal ortamda bu konuyu o kadar önemsemeyebilir. Teşhir kelimesi “duyurmak, göstermek, açıklamak ve sergilemek” anlamlarını taşır. Ayrıca, herkesin görebileceği şekilde yayıp göstermek ya da sergilemek şeklinde de tanımlanabilir. Bu kelimenin kökeni “şöhret” kelimesine dayanır. Teşhir, şöhreti elde etme ve sürdürme noktasında önemli bir araç olarak kabul edilir. Şöhret hedeflendiğinde, teşhir bir şekilde devreye girer. Mahremiyet ise, kişinin gizli kalması istenen yönlerini ifade eder. “Başkalarından saklanan, görünmesi ya da duyulması istenme...

 Hayatımızın her alanında yaptığımız seçimlerde bir eleme yöntemi kullanırız. Mevcut iki veya daha fazla seçenek arasında karar vermek ya da bunları kıyaslamak için bir yöntem belirlemek gerekir. Bu karşılaştırmaları yaparken ya da çoklu faktörler arasında seçim yapmak gerektiğinde, gözlemlerimizin yeterince tarafsız olmadığını fark ettiğimiz zamanlardan itibaren test ve ölçüm kavramı ortaya çıkmıştır. Zekâ testleri de bireylerin yeteneklerini değerlendirip diğerleriyle kıyaslamak amacıyla geliştirilmiştir. 19. yüzyılın başlarına kadar yetenekleri belirlemek için uygulanan testler, amatör çalışmalara dayanıyordu ve bu çalışmaların kökeni Çin, Mısır ve Antik Yunan’a kadar uzanıyordu. Zekâ ile ilgili kıyaslama ve tespit çalışmaları tarihsel olarak ilk kez MÖ 2200'lerde Çinli hükümdarların hizmetçi seçimlerinde kullandığı bir tür yetenek sınavında görülmektedir. Benzer şekilde Mısır’da da yöneticilerin ve yardımcılarının seçimi için yetenek sınavlarının kullanıldığı bilinmektedir. İlk...

 Bir işin ortasında, mesela bir toplantı devam ederken, video izlemek istiyor insanlar. Dikkat süresini 19 saniye olduğunu ispatlayan bir durum bu. Toplantıda olduğunuz için sesi açamıyor, yazılım bu durumu fark ediyor. metin altta yazı olarak görünüyor. Meşgul olduğunuz zamanda bile, videoya maruz kalmanızı kolaylaşıyor. Video içerik üretiminde öne çıkan uygulamalar, belki de kendilerini uykuyla ilişkilendiremedikleri için bu alanın dışında kalıyorlar. İstanbul'un yoğun trafiğinde bile, araç kullanırken video izleyen sürücülere rastlamak mümkün. Trafikte fırsat buldukça birkaç saniye izleyip yollarına devam ediyorlar. İnternetin olduğu her yerde izlenmeye çalışılan videoların farklı bir boyutu var. Özellikle bağlantısız, kesintisiz içerik anlayışı dikkat çekici. Günümüzde odaklanma süresi öyle azaldı ki, bir konuya sadece 19 saniye boyunca dikkat verebiliyoruz. Artık yarım saat boyunca tek bir konuya odaklanabilmek adeta bir başarı haline geldi. Uygulamalar, kullanıcıların ilgisi...

Geçtiğimiz gün küçük kızımla evden çıkıp dışarıya adım attık. Gökyüzü kapalıydı, ama yağmur yağar mı diye pek düşünmedim. Yolumuz kısa, okula gidecek ve geri dönecektik. Ancak hayat, küçük sürprizleriyle yine karşımızdaydı. Henüz okula varmadan, birdenbire başlayan yağmur bizi hazırlıksız yakaladı. Yanımda ne bir şemsiye vardı ne de arabamız. Tek başıma olsam belki koşarak sığınacak bir yer bulabilirdim ama küçük kızımla bu mümkün değildi. Koşar adım, ortanca kızımın okuluna sığındık. Islanmıştık, ama güvendeydik. Biraz dinlendikten sonra, okul çıkışında ortanca kızımı da aldım. Artık üç kişiydik ve dışarıdaki yağmur hız kesmeden devam ediyordu. Peki, eve nasıl dönecektik? Yağmurun altında yürümek küçük çocuklarla imkânsızdı. İşte tam o anda, içimi ısıtan bir iyilikle karşılaştım. Karşı komşumuz, çocuğunu almaya arabayla gelmişti. Bizi o halde görünce tereddüt etmeden yardım teklif etti. Yağmurun altında kalan biz üç kişiyi, gülümseyerek arabasına aldı ve evimize bıraktı. Bu olay bana ...